Je wordt geen president op basis van een partij in Amerika. Dat heeft vaste commentator op deze blog Peter Kraus al een paar keer helder uitgelegd. Partijen in Amerika hebben een andere functie en constitutie dan in Nederland. Dat betekent niet dat Obama (Demcoraat) garen spint bij de strijd om de Republikeinse nominatie. De kandidaten maken elkaar de laatste weken uit voor alles wat rot en lelijk is en dat is koren op de Democratische molen (zie politieke ad onderaan bericht).
Is die kritiek schadelijk? Dat ligt aan het belang dat je aan de partij hangt. De Democraten proberen in ieder geval een Republikeinse Partij te framen. Want dan is de kritiek op Romney (vermoedelijk de winnaar van de nominatie), interne kritiek. En interne kritiek is nog altijd verwoestender dan externe kritiek. Ga maar na: als ik u zeg dat bedrijf A niet betrouwbaar is, zult u dat waarschijnlijk wijten aan mijn particuliere ervaring. Als een medewerker van het bedrijf stelt dat A niet betrouwbaar is, dan hechten we daar toch meer waarde aan. De dichotomie van interne en externe kritiek is daarom een goede voorspeller voor campagne-nieuws.
De Republikeinen hebben al hard hun best gedaan om elkaar zwart te maken. Er is, in webtermen, een aardige repository aan beledigingen aangelegd; een database aan vuilpraterij, zo u wilt. Obama’s spin doctors kunnen hun hart ophalen. Slimme stafleden hebben waarschijnlijk een aardig archief aan beeldmateriaal aangelegd van uitspraken die straks, in de presidentiele fase van de strijd, de revue weer zullen passeren. Als ze er in slagen om de Republikeinse kandidaten als een Republikeinse familie te framen.
Waar is de interne kritiek op Obama? Er is wel af interne kritiek over de aanpak van de financiële en economische crisis door de president – het boek Confidence Men van Ron Suskind (won in 1995 een Pulitzer Prijs). Het boek leest als een ontluisterend portret van een slecht getimede machtsstrijd over de puinhopen die achterbleven door uiterst dubieuze beleggingen van hele grote, Amerikaanse banken. Probleem waarom dit binnenbrandje niet uitslaat? Alle geïnterviewden ontkenden gezegd te hebben wat Suskind had geschreven. Na het verschijnen van het boek trokken ze, onder veel kabaal, hun woorden weer in. De interne kritiek bleef ‘intern’. Het si wachten op een praatgrage stagiair, medewerker of undercover conservatief die aan de slag gaat. Want zo stil als het nu rond Obama is, klopt ook niet. <<
_
Romney heeft de aanvallen op zijn periode bij Bain Capital niet goed afgehandeld. Hij maakte dezelfde fout als de woordvoerders van de onderwijsvakbonden. Die komen aldoor met verhalen over de kwaliteit van het onderwijs en de belangen van de kinderen, terwijl het hen natuurlijk in de eerste plaats te doen is om hogere salarissen, betere arbeidsvoorwaarden en ontslagbescherming voor hun leden. Evenzo zat Romney niet bij Bain Capital om de werkgelegenheid te vergroten, maar om rendement op geinvesteerd kapitaal te maximaliseren. De werkgelegheidseffecten waren slechts bijkomstig. Als Romney nu het nu vooral heeft over Bain Capital als banenmachine, maakt hij de indruk een hypocriet te zijn. De activiteiten van Bain hebben inderdaad netto werkgelegenheid opgeleverd, maar dat was beslist niet het doel van de activiteiten van Bain. Wanneer Romney zegt dat hij weet hoe men banen schept omdat hij zich daar bij Bain mee bezig hield, voelen kiezers instinctief aan dat er iets niet klopt. Romney kan maar beter een ‘narrative’ opzetten over de zegeningen van free enterprise voor land en volk, en het feit dat de federale overheid ons deze zegeningen met talloze regelingen, hoge belastingen en bemoeizucht wil ontnemen.
Het wordt nu duidelijk hoe de Democratische aanvallen op Romney eruit zullen zien. Hij zal worden afgeschilderd als een gewetenloze kapitalist die er niet voor terugschrok duizenden mensen hun baan af te nemen, alleen om er zelf beter van te worden. De slachtoffers, die in de jaren ’90 bij saneringen door Bain werkloos werden, zullen in de campagne-video’s op de tv huilend komen vertellen dat ze dakloos werden als gevolg van de grenzenloze geldzucht van Romney, en dat Romney hun leven heeft verwoest. Er wordt dan besloten met het uit de context gehaalde citaat “I like to fire people”, en collega-republikein Mike Huckabee die eens zei “Romney looks like the guy who just laid you off.”. Op Romney als gouverneur of als family man zal de Democratische campagne weinig hebben aan te merken, op zijn carriere als gewetenloze kapitalist des te meer.
Waar is de interne kritiek op Obama? Die is in 2010 voor een groot uit het Congres verdwenen. De Blue Dog Democrats zijn vervangen door Republikeinse afgevaardigden, en de Democratische partij wordt sindsdien nog meer gedomineerd door allerlei belangengroepen die geld of invloed van de overheid willen. Van de Democratische partij als volkspartij niet erg veel meer over. Een aantal Republikeinen heeft dat goed begrepen, want men probeert al jaren grote groepen blue collar workers (de vroegere Reagan Democrats) bij de Republikeinse partij te krijgen. Dat lukt goed, vooral in de midwest. Die aanhang is erg gevoelig voor het argument dat gewetenloze kapitalisten als Romney hun baan wil laten verdwijnen.
Zie ook de nieuwe ad van Romney!