_
David Axelrod mag bij CNN leeglopen over Mitt Romneys economische beleid. De zender legt Obama’s campagne-strateeg geen strobreed in de weg – hij mag het economisch beleid van de Republikein zonder veel tegengas vergelijken met Romneys investeringsmaatschappij Bain.
Beide hebben net zo weinig met elkaar te maken als de Afrikaanse achtergrond van Obama’s vader met de vaderlandsliefde van de Barack. Het is het soort televisie dat een zender eerder schaadt dan goed doet. Waarom is CNN zo volgzaam? Wat voor nut heeft de zender door de president zo’n uitgebreid podium te geven?
Los van de politiek ideologische strijd tussen (Amerikaanse) journalisten, is dit optreden van Axelrod gisteren een signaal dat voor de zender de strijd om het Witte Huis echt is begonnen – het is Romney vs. Obama. Al vraagt de presentatrice voor de vorm nog even hoe een strijd tussen Obama en Gingrich er uit zou zien. ‘Hetzelfde’, antwoordt Axelrod. Hoe? Amerika zal geleid worden zoals Romney Bain leidde. ‘Dat mag, maar wil je zo iemand in het Witte Huis? Dat is de vraag.’ Inderdaad – dat is de vraag.
En Romney? Die neemt de handschoen direct op. In een bijtende tweet herinnert hij de Manager van 2008 (Axelrod verdiende die titel na de overwinning van Obama in de strijd tegen McCain) aan een historisch dieptepunt van zijn baas:
<<
More Americans have lost their jobs under @BarackObama than any president in modern history. ObamaIsntWorking.com
— Mitt Romney (@MittRomney) januari 16, 2012
“Waarom is CNN zo volgzaam?”
Vrijwel alle MSM zijn volgzaam. CNN steekt daarbij nog gunstig af tegen CBS, MSNBC of de New York Times. Er is reden dat FNC zo populair is. Die zender ging in 1996 van start om tegenwicht te bieden aan de politieke agenda van de rest. Daarbij slaat FNC in de commentaarshows in de avonduren wel eens te ver door, maar de nieuwsvoorziening overdag is de beste en meest neutrale die er te vinden is. CNN is veel ouder dan FNC en is nu noodlijdend, terwijl CNN gemakkelijk de positie had kunnen hebben die CBS vroeger met Walter Cronkite had en FNC nu heeft. In plaats daarvan heeft FNC, wanneer het tussen 8 en 9 uur ‘s avonds O’Reilly’s The Factor uitzendt meer kijkers dan alle andere kabelnieuwskanalen bij elkaar.
Walter Cronkite was een zeer ‘linkse man’. Dat wist vrijwel niemand en pas na zijn pensionering sprak hij erover. Cronkite paste er echter wel voor op zijn politieke mening een rol te laten spelen bij de verslaggeving. Zo werd Cronkite een gerespecteerde autoriteit, aan wiens reportages en verslaggeving niemand twijfelde. Als Cronkite het zei was het waar, zo was de opvatting. Zulke verslaggevers bestaan bijna niet meer. Nu werkt bijvoorbeeld de Wall Street Journal nog als Cronkite vroeger.
Newsweek vermelde de afgelopen week op de voorpagina de titel van de feature story “Why are Obama’s Critics So Dumb”, een verhaal gechreven door de ‘Trigg Truther’ Andrew Sullivan. De volgende aflevering in die serie Obama-hagiografieen zal ongetwijfeld gaan over het gegeven dat Obama’s critici allemaal racisten zijn. Wat moeten wij met dit soort journalistiek? Het is zo erg geworden dat ik vrijwel niets meer geloof van wat er wordt geschreven in de New York Times, Newsweek of Time Magazine, tenzij dit door andere onafhankelijker bronnen wordt bevestigd. Ik ben niet de enige–een groot deel van de Amerikanen vertrouwt de media niet meer.
In 2008, tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen, nodigde de New York Times de kandidaten Obama en McCain uit voor het schrijven van een ‘op-ed’. De op-ed van Obama werd meteen geplaatst. De volgende dag meldde de redactie dat men het stuk van McCain niet zou plaatsen “wegens gebrek aan kwaliteit”. McCain bracht het stuk vervolgens in de openbaarheid, en zo konden we zien dat niets mis was met het artikel. De week daarop publiceerde de New York Times echter een op-ed van Muammar Gaddafi. Die schreef blijkbaar wel kwaliteitsstukken. Al eerder had de New York Times op de voorpagina een compleet verzonnen artikel, met foto, over een relatie tussen McCain en een lobbyiste geplaatst. De New York Times heeft al een lange traditie op dit gebied. In de jaren ’30 van de vorige eeuw schreef men daar lovende leugenverhalen over Mussolini en Stalin. Beide leiders waren destijds nogal populair in progressieve hoek. Volkomen ten onrechte wordt deze corrupte en onbetrouwbare krant beschouwd als kwaliteitsdagblad. De NYT verliest thans echter enorm veel lezers en inkomsten, terwijl kranten als WSJ en USA Today financieel gezond zijn en nog steeds stijgende oplagen hebben. Een aanzienlijk deel van de lezers heeft blijkbaar ook genoeg van dit soort propaganda, en er zal eens, om economische redenen, een einde komen aan dit soort journalistiek. Newsweek was bijna failliet, en werd voor $1 opgekocht door een bekende miljonair. Als speeltje voor zijn vrouw!