Democraten wijzen naar de Republikeinen en andersom. Voor beide partijen is het klip en klaar wie in de Supercommissie heeft gefaald. De Amerikaanse belastingbetaler is er trouwens ook uit. Waar twee vechten hebben twee schuld. En als er dan echt een partij moet worden aangewezen, zijn Amerikanen meer geneigd de schuld de GOP in de schoenen te schuiven. Een belangrijke opsteker voor de Democratische campagne en koren op de molen van de president.
En nu komt de grap – volgens Ezra Klein in de Washington Post, betalen de Republikeinen door zo dwars te liggen niet alleen de electorale, maar ook de financiële rekening voor hun dwarsliggerij. Stel je voor, schrijft Klein, dat de Democraten de Republikeinen zouden voorstellen om voor elke drie dollar aan belastingverhoging maar één dollar uitgaven te schrappen, om sociale zekerheid daarbij grotendeels overeind te houden en de bezuinigingen vooral bij het Pentagon weg te halen?
The Hill zou te klein zijn voor de misbaar die dan ontstaat.
Toch is dat precies wat de Democraten nu krijgen en wat er nu gaat gebeuren door het in werking treden van de automatische triggers na het mislukken van de commissie. Het bedrag wat daarmee zal worden binnengehaald, bedraagt meer dan 5 keer het bedrag waarover de commissie struikelde (1,2 triljoen dolar in tien jaar). Deze ‘deal’ ombuigen kan alleen met behulp van de Democraten. En die krijg je alleen over de streep als ze iets beters krijgen dan ze nu hebben. Ezra Klein wenst ze daar veel succes bij. En wij ook. <<
Welke politicus heeft nu het lef met de boodschap te komen dat iedereen moet betalen en offers moet brengen? Men kiest de weg van de minste weerstand, wijst naar de rijken die meer zouden moeten betalen, of doet alsof de overheid een geldfabriek is. Het huidige uitgavenniveau is niet te handhaven, maar degenen er belang bij hebben blijken allemaal iets gevonden te hebben dat de financiele problemen pijnloos oplost. De oplossing kost hun achterban helemaal niets, en het geld moet steevast van anderen komen.
Politici kunnen stemmen kopen met subsidies, uitkeringen of belastingvoordelen. Als een groot deel van het electoraat direct of indirect afhankelijk is van de overheid voor hun inkomen, zullen zij vooral stemmen op status quo-politici die hun inkomen garanderen. De democratie gaat dan ten onder aan te grote overheidsbestedingen.
CBO (Congressional Budget Office) stelde vast dat de federale uitgaven tussen 2007 en 2011 met 32% zijn toegenomen. De projectie van het CBO is een toename van 58% tussen 2011 en 2021. Dat komt neer op een verdubbeling (108%) van de federale uitgaven tussen 2007 en 2021. Ondertussen zijn Republikeinen niet in staat rigoreus in de budgetten te snijden–bijvoorbeeld door het opheffen van een aantal departementen, en het stopzetten van landbouwsubsidies en crony capitalism– en beweren Democraten dat het allemaal kan worden bekostigd door ‘de rijken’ wat meer belasting te laten betalen. Vroeger of later keert de wal het schip, zoals thans in een aantal EU-landen, en zullen technocraten gaan snijden in voorzieningen die vrijwel niemand kwijt wil. Dat zal ten koste gaan van senioren (Medicare, social security) en armen (o.a. Medicaid). En dat allemaal omdat een aantal uitvretersgroepen (vakbonden, overheidswerkers, een deel van Wall Street) moeten worden ontzien.
Pingback: Blame is the name of this game « ElectionDeskUSA
Pingback: [ElectionDeskUSA] Zwarte Pieten « vanderlubben