Hoe groot is de kans dat Obama ‘s nachts opstaat, naar de Lincoln sitting room loopt en buiten de Occupisten ziet en denkt: “Ik ga met ze praten?” Nixon deed het in 1970 – vijf dagen nadat de Nationale Garde anti-oorlogsdemonstranten op de Kent Universiteit had doodgeschoten. Hij wil naar het Lincoln Memorial om met de jongeren te praten. In een eerder deze week verschenen tape vertelt Nixon het verhaal zelf
I have never seen the Secret Service quite so petrified with apprehension (…). I insisted however no press be informed and that nobody in our office be informed.
Het gezelschap stapt in de auto en rijdt naar het monument. Daar aangekomen, vertelt Nixon, schudt hij de hand van aanwezige demonstranten en
By this time, a small groups of students began to congregate in the rotunda of the memorial. I walked over to a group of them and shook hands. They were not unfriendly. As a matter of fact they seemed somewhat over-awed and of course quite surprised.
De menigte groeit en groeit. Nixon praat over zijn eigen afkomst (Quakers) en nodigt de demonstranten uit ook de stad te bezoeken. Hij hoopt dat ze aan de demonstratie tegen de oorlog meedoen. Want, zegt hij
I know you, probably most of you think I’m an SOB, but, ah, I want you to know that I understand just how you feel.
En dan komt persman Ron Ziegler ter plekke, waarschijnlijk uit zijn bed gebeld. Met een steeds nerveusere Secret ServiceI, een steeds grotere massa demonstranten en een president die zich van geen kwaad bewust is, ‘s nachts rond half vijf, komt er een einde aan historische ontmoeting. De delegatie stapt in de auto, de president gaat terug naar (het Witte) Huis. <<
