The Pew Research Center ‘s Project for Excellence in Journalism houdt al een tijdje de toon van mediaberichten, het aantal mediaberichten en de toon en aantal tweets over kandidaten bij. Dat levert interessante statistieken op. Zo mag Obama al een tijdje rekenen op kritische (negatieve) berichtgeving in media – 45 procent van de onderzochte berichten was negatief, 9 procent positief.
En eigenlijk zijn er in media nauwelijks uitzonderingen de andere kant op – meer positief dan negatief. Op Twitter wel: daar scoort Ron Paul significant positiever dan andere kandidaten. En ook op het microblog is Obama aan de beurt: 57 procent van de tweeps zijn negatief, 19 procent positief. De huidige president scoort wel, by far de meeste tweeps: de afgelopen week ruim 800 duizend.
Saai?
Interessanter dan de droge cijfers zijn de verschillen tussen reguliere media en twitter. Zo hebben reguliere media nauwelijks aandacht voor Obama (uitgedrukt in aantal berichten) en scoort hij verreweg de meeste tweeps. Zo zien ‘oude media’ Ron Paul nauwelijks staan (3 procent van de berichten), maar scoort hij op twitter de afgelopen week bijna 300.000 tweeps. En ook de toon van de berichten in kranten, op radio en televisie en die op twitter lopen uiteen – netizens )burgers op internet’ zijn over de keper beschouwd kritischer op internet dan de journalisten in de krant zijn. Met uitzondering van, juist: Ron Paul.
Paul klaagt al een tijdje door de mainstream media over het hoofd te worden gezien. Het verschil tussen zijn aanhang op internet (niet alleen twitter, maar ook de ‘comment boxes’ onder artikelen) heeft soms iets activistisch. Merkten ze niet alleen bij The Atlantic Wire, maar ook bij CNN. Dana Bash werd ‘gesnowballed’ – voortdurend herinnerden ‘passanten’ haar aan een dubieus verslag over Ron Paul. de aanhangers verweten haar partijdigheid en lieten haar dat ook weten. Het filmpje, raadt u waarschijnlijk al, is onder Paulisten een grote hit.
_
Ron Paul is onverkiesbaar, maar de Republikeinse achterban zou er goed aan doen hem uiterst serieus te nemen. Hij vertegenwoordigt een eerbiedwaardige traditie, en zijn aanhang bestaat grotendeels uit jongeren. Die jongeren hebben weinig op met gevestigde belangen en RINOs als Romney en Gingrich. Er is nu geen Reagan die politiek leiding kan geven en een visie kan ontwikkelen. Romney is daarvoor te opportunistisch en veel te weinig gericht op ideologie, terwijl blaaskaak Gingrich als presidentskandidaat met minstens 10% van Obama zal verliezen. Paul is de enige van de vier kandidaten die consequent redeneert vanuit een ideologische basis. Dat spreekt mensen aan. Libertariers en small-government conservatives voelen zich na al die neo-conservatieve invloeden van de laatste 15 jaar niet goed vertegenwoordig, terwijl zij toch een aanzienlijk deel van de natuurlijke Republikeinse achterban vormen. Sociaal-conservatieven vormen een veel kleinere groep, maar zij maken meer lawaai dan mainstream conservatives en zijn ook veel beter georganiseerd. Wat me in de afgelopen jaren opvalt is dat ik steeds vaker hoor dat mensen zich zondermeer conservatief noemen maar weigeren zichzelf af te duiden als Republikein. De neo-conservatieve invloed neemt af en de paleo-conservatieven zitten grotendeels bij de Reform Party en de Constitution Party. Dan zou het toch mogelijk moeten zijn met een pragmatische conservatieve kandidaat voor het presidentschap te komen. Helaas hebben we nu niet zo’n kandidaat.
Pingback: Aanhangers Paul, snowballen CNN en Atlantic Wire | VerkiezingenVS.com