Het zit Newt Gingrich niet mee. De bodem van zijn campagnekas is permanent in zicht. Wordt hij ook nog eens ge-sued. Door geldgebrek moest hij al Colorado, Minnesota en Missouri laten lopen. Prompt gaat Rick Santorum er met de buit vandoor. Na Florida riep Gingrich tegen Romney: “It’s between you and me now”. Dat opzetje is dus mislukt. Maar dat terzijde. Newt wordt dus ge-sued. En wel door Frank Sullivan van de band Survivor, wereldberoemd geworden door de soundtrack van Rocky III The Eye of the Tiger. Newt heeft namelijk geen toestemming aan de auteurs van deze hit gevraagd voor gebruik.
Een beetje kinderachtig, vind ik, van de boys van Survivor. Als je een plaat uitbrengt wil je als artiest niets liever dan een miljoenenpubliek bereiken. Als dat lukt moet je niet gaan zeuren dat tussen al dat publiek ook lelijke, domme of criminele types zitten. Is ook niet heel gek als er iemand tussen zit, waar je het niet mee eens bent. Nu claimt Sullivan dat zijn aanklacht niets met politiek te maken heeft. Onzin, natuurlijk. Want wat blijft er dan over? “Iemand heeft een liedje van mij laten horen tijdens een bijeenkomst in een zaal.” Lijkt mij niets illegaals aan. Mits er auteursrechten betaald worden. Neemt niet weg dat het wel netjes was geweest als Gingrich van tevoren toestemming gevraagd had.
Nog onbegrijpelijker vind ik de keuze van Gingrich. Uiteraard is de Eye of the Tiger moeder aller ik-wil-onder-hele-stoere-klanken-een-zaal-betreden liedjes. Een betere is er niet. Maar daardoor ook een vreselijk cliché. Ook net iets te veel gebruikt op dubieuze vechtsportgala’s. Het kan gewoon echt niet meer. Voor een politicus valt deze opzwepende pop/rock song dus af. De keuze van Newt voor dit nummer zegt overigens wel iets. Want soms lijkt hij de primaries inderdaad te benaderen als een vechtsportgala. Dus vooruit. Als je dan toch zo graag de Eye of the Tiger wilt gebruiken, doe het dan goed. Kom dan al luchtboksend op in een glimmende cape. Maar dat durft hij niet. Jammer.
Maar nu komt het. Geert Wilders mag ook graag begeleidt onder de inmiddels bekende hit een zaalt je met fans betreden. Laat Frank Sullivan het maar niet horen. En al helemaal niet zijn Amerikaanse vechtadvocaat. Als Wilders die aan zijn broek krijgt, kan hij echt al zijn geld naar advocaten overmaken. Geert moet dus iets anders. De keuze voor een linkse vage langharige rockartiest uit de VS is eigenlijk al schandelijk. Het Nederlandse product moet Geert kiezen. Ik wijs vriendelijk op de motie-Bosma. Maar wat dan? De klanken van de Twilight Zone van de Golden Earring, vind ik wel wat. Tekstueel, denk ik aan Samen Kunnen Wij Europa Aan van André Hazes. Suggesties zijn welkom. Ook voor Newt Gingrich. <<
Joost Vullings is werkzaam op de Haagse redactie van de NOS. Hij is liefhebber van de Amerikaanse politiek, maar bovenal een watcher van de Nederlandse politiek. Joost zal tijdens de race naar het Witte Huis voor ElectiondeskUSA geregeld de Amerikaanse politiek beschouwen vanuit Haags perspectief. Ook is Vullings onderdeel van Longbridge. Een muzikaal project met als doel het verenigen van politiek en Dance-muziek. Politiek op beats, dat is het idee. Dit jaar gaat Longbridge los op de Amerikaanse presidentverkiezingen.
