U had het al door – de eindfase is ingezet. Mitt Romney begint aan zijn eindsprint om de nominatie al in Iowa binnen te halen. De vrije val van Newt Gingrich helpt daarbij, de campagne van Perry, hopeloos vast in de modder, ook. In een recente ad van Romney-adepten Restore Our Future pookt de super PAC het vuurtje tussen de drie waarschijnlijke winnaars in Iowa nog eens op. Opvallend is het volledig negeren van de enige kandidaat waarvan Romney op het eerste gezicht misschien echt wat te vrezen heeft: Ron Paul.
Uitvreter
Toverwoorden in de verklaring voor deze negatie: ‘op het eerste gezicht’. Paul doet het goed in de peilingen, heel knap zelfs. Maar Iowa binnenslepen wordt door een aantal commentatoren (deze, deze en deze bijvoorbeeld) in twijfel getrokken. Belangrijke reden: Pauls problematische verleden vol vermeende virulente vreemdelingenhaat, anti-semitisme en complottheorieën (hij ontkent trouwens betrokkenheid bij de brieven – wederom). Nee, Ron Paul is een ideale ‘ uitvreter’. Door hem op het voetstuk te hijsen, door zijn campagne uitgebreid te prijzen, groeit zijn populariteit, zeker, maar ten koste van die van Gingrich. Niet die van Mitt Romney. Romneys verhulde endorsement van Paul is een klassieke kiss of death.
Vreemde eend
Ron Paul kwijt zich ook van die taak – met overgave. Hij valt Newt Gingrich flink aan en laat Mitt Romney links liggen. Hij steekt zijn anti-Washington retoriek af, pleit voor een minimale overheid en hamert op het belang van goed buitenlandbeleid. En daarmee is Paul een vreemde eend in de bijt. Zijn filosofieën komen aan onder een grote schare, trouwe fans. De vraag is of de werkloze Republikein iets met de genuanceerde speeches van de fragiele, zeventigjarige kandidaat aan kan.
Niet afschrijven
Toch is het onverstandig om Paul volledig af te schrijven, waarschuwt Ed Kilgore (The New Republic). Pauls ‘endless fulminations about profligate monetary policy and the evil Fed, as well as his draconian prescriptions for a radically smaller federal government, now all sound completely within the conservative mainstream.’ Gecombineerd met zijn jonge aanhang blijft hij nominatie-kandidaat en uitvreter voor Mitt Romney, maar een luis in de Republikeinse pels die naast Tea Partyisten, mainstream Republikeinen nu ook een kleine, libertair smaldeel in zich moet dulden. Het zou een denkfout zijn om invloed gelijk te stellen met winnen. Pauls invloed reikt verder en de republikeinse Partij heeft er straks Romney aan te danken. <<
Als Paul niet vroegtijdig uitvalt en tot het einde in de race blijft, krijgt hij waarschijnlijk een aantal gedelegeerden. Die gedelegeerden kan hij dan gebruiken om een beslissing te forceren in het lang niet denkbeeldige geval waarin de campagne geen duidelijke winnaar oplevert. Romney, Gingrich of eventueel Perry moeten dan bij Paul gaan bedelen om zijn steun en zijn gedelegeerden. Romney zal ook om deze reden niets tegen Paul willen ondernemen. Het is uitgesloten dat Paul ooit wint, maar men kan zijn gedelegeerden uiteindelijk nodig hebben. Waarschijnlijk was Romney om deze reden ook altijd zeer vriendelijk tegen Cain. Men zag in Cain geen bijzonder kansrijke kandidaat, maar hield wel rekening met de mogelijkheid dat Cain gedelegeerden zou kunnen krijgen.